• Hovedside
• Om historielaget
  • Styret
  • Bli medlem
• Boksamling
• Nettressurser
  • norgeshistorie.no
  • historisk leksikon
  • 2. v-krigsleksikon
  • Våre falne
• Gard og Bygd
• Alle artiklene
• FrØ-bladene

Tunet på Vikene

Det budde folk p� Vikene i 1663. Truleg er buplassen eldre. Slik v�ningshuset st�r i dag, skal det ha st�tt i minst 250 �r. I huset finst t�mmer som er merkt. Det viser at det kan ha vore flytt fr� eit enn� eldre hus.

Etter ei segn skal dei som fyrst budde her, ha hatt ei tenestgjente i mange �r utan at ho fekk l�n for arbeidet. Etter avslutta teneste fekk ho med seg den nordre stova i huset som vederlag. Etter segna vart den oppsett p� Rambask�r. Peder Skeie tok m�l p� huset som der stod. M�la stemde med husbredden i Vikene. Om dette er bevis eller tilfeldig, kan ein ikkje vita.

   Peder sine besteforeldre, Johannes og Anne Marta, flytte inn i Vikene-huset i 1838. Det hadde d� budd minst �tte familier der tidlegare.

   Erling Eldorsen har fortalt at n�r presten skulle overnatta i den veglause fortida, tok han ofte inn i Vikene. Ein av �rsakene var at det var godt med husrom der. N�r ein veit at det fr� f�r var �tte personar i huset, kan ein undrast p� slikt.

   I huset som l�g n�rast strandkanten budde Magel Kalst�.. Nord for skaret ved Magel sin buplass l�g ei kjelda i ei lita hole ved fjellfoten. Den vart aldri tom. Fr� denne kjelda hadde dei gjennom tidene ogs� vatn til hovedbruket, som i tillegg til vask og koking hadde ein b�ling � brynna. Etter uverstider med p�landsvind var det ”havrekster” � finna i viker og skar. Det hjelpte godt p� til all koking og oppvarming.

   L�a og sj�hus stod til den siste krigstida. Tyske tropper inntok Vikene og store deler av Kvalav�g Våren 1941. N�r vinterkulden kom vart l�e og sj�hus brukt til brensel. Fr� fyrste krigs�ret vart ledige hus okkuperte, og det var straks � frykta at Vikenehuset skulle bli tatt. Skomakarutstyret var p� nordre salen. Johannes Vikene hadde nok langt p� veg vore sj�lvhjelpen med skoty til seg og sine.

   Det var kjenslemessig vanskelig � bera noko av inventaret vekk. Alt stod p� sin plass, og h�yrde til nettopp der, - og ellers var det jo ikkje sikkert at huset vart tatt. Det vart sett ein hengel�s p� lemluka. Men ein hengel�s stansa ikkje den tyske h�rmakta, og omtrent alt av innbu forsvann.

   Hus, eldhus og potetkjellar st�r enn� p� h�gda, utan livd fr� nokon kant. Husa h�yrer til p� haugen, og b�r ha sin plass vidare. Dei ber vitnem�l om ytre k�r som for n�tids-menneske er utenkelege.